[SF] Love next Door [Yugmark Got7] - [SF] Love next Door [Yugmark Got7] นิยาย [SF] Love next Door [Yugmark Got7] : Dek-D.com - Writer

    [SF] Love next Door [Yugmark Got7]

    ผู้เข้าชมรวม

    1,248

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    1.24K

    ความคิดเห็น


    17

    คนติดตาม


    25
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  20 พ.ย. 57 / 21:16 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ






      Love next door

      Yugyeom x Mark

      Type: Romantic – comedy

       

       

       

       

      ผมชื่อ คิมยูคยอม

      ปี 1 นิเทศศาสตร์

       

       

      พี่เขาชื่อ มาร์ค ต้วน

      ปี 4 บริหารธุรกิจ

       

       

      พี่เขาเป็นลีดฯคณะ

      ส่วนผม เป็นไอ้เด็กปี 1 เฉิ่มๆ คนนึง

       

       

      แล้วเรารู้จักกันได้ยังไงทั้งที่ความเป็นไปได้ที่เราจะรู้จักกันแทบเป็นศูนย์ ...

       

       

      อ่อ ... ผมลืมบอกไปอีกอย่าง

      ผมอยู่หอเอ ห้อง 416

      พี่เขาอยู่หอเอ ห้อง 415

       

       

      เราอยู่ห้องตรงข้ามกัน ...

       

       

      ทุกเช้า ผมจะรู้เวลาที่พี่เขาออกจากห้อง

      และตอนเย็น ผมก็รู้ว่าเขาจะถึงห้องกี่โมง

       

       

      ไอ้โรคจิต ..

       

      แบมแบม เพื่อนสนิทของผมที่อยู่คณะเดียวกับพี่มาร์ค มักจะด่าผมด้วยคำนี้ประจำ

       

      ผมไม่เถียงหรอก เพราะรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตจริงๆ

       

       

      แต่ไอ้การเปิดประตูห้องมาเจอกันทุกวันๆไม่ได้แปลว่าเขาจะสนใจผม หรือผมจะกล้าทักทายเขา ผมอาจจะมักน้อย แต่ผมหวังแค่ว่าเขาจะจำหน้าผมได้แค่นั้น

       

       

       

      'มึงแม่งหน้าตาโหลขนาดนี้ใครจะไปจำได้ถ้าไม่ใช่กู มึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง'

       

       

      แบมแบมพูดออกมาในช่วงบ่ายวันหนึ่ง แน่นอนว่าผมไม่สนใจ และยังคงตีดอทต่อไปอย่างเคร่งเครียด

       

       

      'ไอ้เชี่ยยูค!!'

       

       

       

      ผมจำได้ว่าหมอนั่นบังคับและขู่เข็ญให้ผมไปเปลี่ยนชุดและออกไปห้างกับมัน

      ผมได้ชุดมาใหม่ โดนจับตัดผมและย้อมสี แน่นอนว่าแว่นสายตาที่รักของผมโดนเก็บ และแทนที่ด้วยคอนแทคเลนส์แบบใส

       

       

      ผมสีทองอร่ามทำให้ผมรู้สึกแย่ แว่นตาที่หายไปก็ทำให้หมดความมั่นใจ แย่ แย่มากจริงๆ

       

       

      ผมพึมพำสบถด่าแบมแบมในตอนเช้าวันจันทร์ แน่นอนว่าผมมีเรียน และวันนี้จะเป็นวันแรกที่ผมในลุคใหม่จะเจอกับพี่มาร์ค

       

       

      ผมสีทอง กางเกงทรงกระบอกก็เปลี่ยนเป็นกางเกงยีนส์ปาดเข่าตามแฟชั่น เสื้อเชิ้ตสีขาวปล่อยออกนอกกางเกง รองเท้าหนังก็เปลี่ยนเป็นผ้าใบวัยรุ่น

       

       

      แต่ ...

       

       

       

      ให้ตายสิ ไม่เคยรู้สึกเฟลขนาดนี้มาก่อนจริงๆ

       

       

      ถึงจะรู้ว่าพี่เขาจำผมไม่ได้หรอก แต่ไอ้สีผมยี้ๆนี่ พี่มาร์คต้องยิ่งไม่ชอบแน่ๆ การแต่งตัวก็อะไรไม่รู้ แว่นก็ไม่มี โถ่

       

       

       

      แอ๊ด ... เสียงประตูของห้องฝั่งตรงข้ามดังขึ้นพร้อมๆกับที่ผมเปิดประตูห้องออกไป

       

       

      ผมเดินไวกว่าปกติเพื่อให้ไปถึงหน้าลิฟท์ และพยายามก้มหน้า ไม่อยากให้พี่มาร์คเห็นจริงๆ ให้ตาย..

       

       

      รองเท้าผ้าใบสีแดงสดที่ผมเห็นประจำ มาหยุดยืนอยู่ข้างๆผมที่หน้าลิฟท์

       

       

      ในใจก็ภาวนาให้ลิฟท์มาไวๆ ไม่อยากให้พี่มาร์คเห็นเลย ผมต้องดูแย่แน่ๆ..

       

       

       

      "นาย..."

       

       

       

      ลิฟท์มาไวๆสิ ..... มาไวๆ ...

       

       

       

      "นี่นายน่ะ ..."

       

       

       

      มาไวๆ .... เอ๊ะ .... พี่มาร์คคุยกับใคร?

       

       

       

      แอบชำเลืองตามองนิดหน่อย ... เฮ้ย! พี่มาร์คกำลังมองมา แย่ละ พี่เขาต้องหัวเราะเยาะสีผมใหม่ของผมแน่ๆ โอ้ยยย เกลียดแบมแบม!

       

       

      "ทำสีผมใหม่หรอทำแล้วดูดีกว่าผมดำอีก"

       

       

       

       

      เอ้ะ .....

       

       

      ท่าทางที่เงยหน้ามองแบบตกใจของผมมันคงตลกเกินไป

       

       

      พี่มาร์คยกยิ้มกว้าง แล้วยังหัวเราะเบาๆ ให้ตายสิ เขากำลังคุยกับผมจริงๆหรอเนี่ย ...

       

       

       

      "เห็นนายทุกวันเลย ไม่ได้แนะนำตัวซักที ฉันชื่อมาร์ค ปี4 บริหาร"

       

       

      "อ ... เอ่อะ ยูคคยอม .. คิมยูคยอมครับ.. ปี1 นิเทศ"

       

       

       

      "ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูคยอม"

       

       

       

       

       

       

      บางที ... การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ก็ไม่ได้แย่นัก.. ว่ามั้ย?

       

       

       

       

       

       

      "นั่นอะนะไอ้เฉิ่มยูคยอม?"

       

       

       

      "โห มันหล่อขนาดนี้เลยหรอ"

       

       

       

      "โอ้ยยย รู้งี้จีบตั้งแต่ยังเอ๋อแล้วแก"

       

       

       

      "อย่ามองข้ามผู้ชายเอ๋อเลยนะแก"

       

       

       

       

       

       

      อ่า .... ฟีทแบคดีเกินคาด....

       

       

       

      หวังว่าฟีทแบคดีๆแบบนี้ จะทำให้พี่มาร์คหันมามองผมบ้าง..

       

       

       

       

      มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อครับ ผมเปลี่ยนลุคใหม่วันเสาร์ แล้วพึ่งจะมาเรียนวันจันทร์ แต่คนอื่นกลับรู้ว่าผมคืออดีตเด็กเอ๋อคนนั้น และที่น่าตกใจคือ บรรดาสาวๆในคณะ และต่างคณะ เข้ามาหาผมเยอะจนน่าเหลือเชื่อ

       

       

      เกิดมาผมไม่เคยปฏิเสธสาวมาก่อนเลยจริงๆ ไม่ใช่อะไรนะ เกิดมาไม่เคยมีใครเข้าหาแบบนี้เลยเอาจริง นี่ครั้งแรกในรอบ19ปี ...

       

       

       

      สาบานว่าถ้าผมไม่มีพี่มาร์คในใจ ผมคงเปิดฮาเร็มไปแล้ว

       

       

       

      6โมงเย็น ..

       

       

      ผมเดินวนเวียนอยู่แถวๆร้านขายของชำใต้หอ ในมือก็กดรับเพื่อนในเฟซบุคที่แอดมาแบบไม่หวาดไม่ไหว ก็บังเอิญที่เพจ cute boy ของมหาลัย มาถ่ายรูปผมลงเพจ แน่นอนว่าไอ้เพื่อนรักแบมแบม มันเลยจัดการแจกเฟซผม

       

       

      โถ่ ... อย่าแอดมากันเลย มีเจ้าของหัวใจแล้วครับ .. ว่าแต่ เจ้าของหัวใจผมทำไมวันนี้ยังไม่กลับนี่จะ6โมงครึ่งแล้วนะ ..

       

       

       

      "ขอบใจมากนะจินยองที่มาส่ง ไว้พรุ่งนี้เจอกัน" ผมเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่ได้ยินเสียงคุ้นๆ

       

       

      พี่มาร์ค ... กับ ... ถ้าจำไม่ผิด นั่น .... พี่จินยอง เดือนคณะเขานี่ ...

       

       

       

       

      อย่าบอกนะว่าเขาคบกัน ......

       

       

       

      บรรยายต่อไม่ถูกเลยจริงๆ เหมือนโลกถล่ม มันวูบๆโหวงๆในท้อง เจ็บแปร็บๆที่ใจ จมูกฟึดฟัดเหมือนจะร้องไห้ ...

       

       

       

      น้ำตากำลังจะ ....

       

       

       

      "อ่าวยูคยอมใช่มั้ยจะขึ้นห้องแล้วหรอไปพร้อมกันมั้ย?"

       

       

       

      "ป ... ไปครับ!!"

       

       

      ไอ้ที่บรรยายข้างต้นเมื่อกี้หายวับไปกับตาทันทีที่พี่มาร์คยิ้มแล้วเรียกชื่อผม

       

       

      โถ .... ไอ้คนใจง่าย

       

       

       

      "อะแฮ่มๆ แหม คุณมาร์คครับ" เสียงกระแอมของพี่จินยองดังขึ้น หัวใจผมฟีบลงไปเท่าเดิมเลยจย้า .. พี่จินยองอาจจะไม่ชอบก็ได้ที่ผมคุยกับแฟนเขา (บรรยายไปเจ็บแปร้บไป จดจำไว้นะใจเจ้ากรรม ตอกและย้ำให้จำฝังใจ ฮื่อ ....)

       

       

       

      "อะไรเล่าจินยอง กลับไปเลยไป!"

       

       

       

      "โห้ย เป็นอมตะแล้วมั้งเนี่ยยย"

       

       

       

      "กลับบ้านไปเลยจินยอง!"

       

       

       

      พี่จินยองหัวเราะหึหึใส่พี่มาร์คแล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผม อะไร ... แปลว่าอะไร ...

       

       

       

       

      พี่จินยองจะเกลียดผมรึเปล่าแบบว่าไปยุ่งกับพี่มาร์คไรงี้ _

       

       

       

      โถ่ .....

       

       

       

      "นายกลับเวลานี้ทุกวันหรอ?"

       

       

      "ก็ ประมาณนั้นครับ"

       

       

      "อ่า ... โอเค..."

       

       

       

      พี่มาร์คเอ่ยถามในลิฟท์ ซึ่งผมดันจบบทสนทนาโคดไว โอ้ยยยยยยยย ผมเขินนนนน ผมประหม่าาาาาาาา ผมทรมานนนนนนนนน

       

       

      "เอ่อ ... พี่ ... พี่เป็นแฟนกับพี่จินยองหรอครับ?"

       

       

       

      "หือเปล่าๆ เพื่อนกัน"

       

       

       

      "อ่อ .. ครับ"

       

       

       

      พี่มาร์คคงเกลียดผมไปแล้วแน่ๆ ............

       

       

      ผมควรทำไงดีผมไม่เคยจีบใครมาก่อน แล้วยิ่งคนที่ชอบมาอยู่ใกล้ๆแบบนี้มัน ....... แง้ แม่ครับบบ

       

       

       

       

      "นายดูเหมือนไม่อยากคุยกับฉัน"

       

       

       

      "ป .. เปล่านะครับ ไม่ๆ ไม่ใช่แบบนั้น ผม ... เอ่อ .. ผมอยากคุยนะ..."

       

       

       

      "...."

       

       

       

      "ผมอยากคุยกับพี่จริงๆนะ อยากคุย ... อยากรู้จักมาตลอด .."

       

       

       

      "..."

       

       

       

      เอาวะ! ไหนๆก็ไหนๆ บอกชอบแม่งเลย!

       

       

       

      "ผมหน่ะ ... ผม .... อ่า .... คือแบบว่า ..."

       

       

       

      "....."

       

       

      "คือแบบ .... ผม .... อ่าาา ..."

       

       

       

      "ถ้านึกได้แล้วค่อยมาเคาะบอกที่ห้องแล้วกันนะ" พี่มาร์คหันไปเปิดประตูห้อง ทำท่าว่าจะเดินเข้าห้อง แย่ละ!! ถ้าไม่บอกตอนนี้ ผมต้องไม่กล้าไปอีกนานแน่ๆ

       

       

       

      "ผมชอบพี่มาร์คครับ!!"

       

       

       

       

      ตึกตัก .... ตึกตัก .... ตึกตัก ....

       

       

       

       

      "อื้อ"

       

       

       

       

      อะไรนะ .......................

       

       

       

      "แค่ ..... แค่ 'อื้อหรอครับ ...... ?"

       

       

       

      "แล้วจะให้พูดอะไร?"

       

       

       

      "ก็ ... แบบ ... พี่ดูนิ่ง ..."

       

       

      พี่มาร์คนิ่งมาก ไม่ได้นิ่งแบบเยือกเย็นนะ นิ่งแบบ ยังไงวะคือเอาง่ายๆว่าถ้าสมมุติมีคนมาบอกชอบอะ ถ้าไม่ได้รู้มาก่อนแม่งต้องมีตกใจปะมันจะมีเอฟเฟคแบบ 'เฮ้ย! ว่าไงนะหรือว่า 'พูดเล่นปะเนี่ยอะไรแบบเนี้ยยย หรือถ้าแย่สุดคือ นิ่งแบบเอ๋อไปเลย

       

       

      แต่พี่มาร์คไม่ใช่ พี่มาร์คเฉย เหมือนกับเมื่อกี้ผมบอกพี่มาร์คว่า พี่ครับ ตะกี้ผมกินเบอร์เกอร์มา

       

      อะไรวะ นิ่งไป นิ่งเกิน หรือพี่เขาชินกับการมีคนบอกชอบเยอะวะ?

       

       

       

      หรือว่า ...

       

       

       

      "ฉันรู้อยู่แล้ว"

       

       

       

      นั่นไง ... กูว่าแล้ว ....

       

       

       

       

      เฮ้ย .... เดี๋ยวนะ ....

       

       

       

      "อ .. อะไรนะครับ?"

       

       

       

      "ฉันรู้อยู่แล้วว่านายชอบฉัน"

       

       

       

      "......" คนตกใจกลายเป็นกูเลยครับ มีอ้าปากค้างเป็นออปชั่นเสริม ...

       

       

       

      "แบมแบมบอกฉัน"

       

       

       

      ไอ้เชี่ยแบม ... มึง ...

       

       

       

      "แบมแบมเป็นสายรหัสฉัน แล้วก็ ... "

       

       

       

      "...."

       

       

       

      พี่มาร์คเงียบไป เหมือนชั่งใจอะไรบางอย่าง ผมนี่ลุ้นชิบหาย เข้าใจผมใช่ปะว่าพอรู้ว่าพี่เขารู้ว่าผมชอบ แต่เขายังคุยกับผม ถึงเขาอาจจะไม่ได้ชอบผม แต่เขาก็คงไม่ได้เกลียดผม

       

       

      แต่ผมขอหวังมากกว่านั้นหน่อยเหอะ ว่าเขาอาจจะชอบผมบ้างก็ได้ ผมอุส่าห์หล่อขนาดนี้แล้วนะ พึ่งหล่อได้ 1 วันด้วย ...

       

       

       

      "นายจำได้มั้ยว่าสมัยมัธยม ล็อคเกอร์นายมักจะมีขนมอยู่ทุกเช้า.."

       

       

       

      "ค .. ครับ"

       

       

       

      อย่าบอกนะว่า ... พี่มาร์คเป็นคนเอามาให้เหยยยยยยย เขินอะแกกกกก นี่มันนางเอกนิยายแอบชอบพระเอกแล้วเอาขนมมาให้อะแกกกกกก

       

       

      โอ้ยแบบว่า ปลื้มมมมมมมม ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆเลยอะแกรรรรรรรร

       

       

       

      "เพื่อนฉันฝากให้เอามาให้นาย เพื่อนฉันชอบนาย"

       

       

       

       

      สึด .....

       

       

      ไอ้ที่กูมโนเมื้อกี้มันกดลบตรงไหนวะ ...

       

       

       

      สรุปคือเพื่อนชอบใช้แม้ะเลยมาคุยด้วยใช่แม้ะะะะพี่มันให้ฟามหวังละจากไปปปปป

       

       

       

       

      "อื้อ ตอนแรกเพื่อนฉันก็เป็นคนฝากไปให้แหละ แต่พอนานเข้าๆ ฉันต้องเจอนายบ่อยๆ ขนมที่วางในล็อคเกอร์นั่นก็ .... ของฉันเอง..."

       

       

       

       

      ไม่ได้จะบอกว่ากินเหลือแล้วเอาใส่ในล็อคเกอร์ผมช้ะแบบ เดี๋ยวเผลอมโนละหน้าแหกอีก - -

       

       

       

       

      "หมายความว่า .... ?"

       

       

       

      "อื้ม .. ฉันเองก็ชอบนาย .."

       

       

       

       

       

      กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

       

       

      แม่จย๋าาาาาาาาาาาาาา พี่เขาชอบหนูวววววววววว ฮื่อออออออ แม่ครับบบบบ ลูกชายจะมีเมียแล้วววววววววววว

       

       

       

       

      "พ ... พี่มาร์คพูดจริงหรอครับ?"

       

       

       

      "อื้อ"

       

       

       

      "ละ ... เอ่อ .. แล้ว ... อ่าาาา"

       

       

      เชี่ย จะพูดไรดีวะ พูดไรดี โอ้ยยยยย ลิ้นพันกันนนน แต่ถ้าลิ้นผมพันกับลิ้นพี่มาร์คก็โอเคนะ .... (เดี๋ยวนะแก ...)

       

       

       

      "ฉัน ... เข้าห้องก่อนนะ" ถ้าผมมองไม่ผิด พี่มาร์คกำลังหน้าแดง มือเล็กๆของเขารีบเปิดประตูห้องของเขาแทบจะทันที

       

       

      แต่ผมไวกว่า อิ้_____อิ้

       

       

       

      ผมคว้ามือพี่มาร์คมากุมไว้

      ขอคั่นแป้บนะ อื้อหืออออออออ นิ่มมากกกกกกก เนียนมากกกกก เล็กมากกกกกกกก ฮื่ออออออออออ ฟินนนนนนนนน

       

       

       

      "ผมชอบพี่จริงๆนะ ชอบพี่มากๆ ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมแม่งหน้าโคดแย่ ผมพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่ ผมจะไม่พูดว่าผมหล่อขึ้นแล้วนะ แต่ผมพูดไปละนี่หว่า ... เออช่างมัน เอาเป็นว่า ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมดูดีพอที่จะคู่ควรกับพี่(ประโยคพระเอกหนังมากๆกู) เพราะงั้น ... เป็นแฟนกันนะครับ .."

       

       

       

      "..."

       

       

       

      .... เงียบทำไมครับคนดี พี่ใจแป้วนะคนสวย ....

       

       

       

       

      "จริงๆแล้ว ... "

       

       

      "...."

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      ".... นายคู่ควรกับฉันตั้งแต่นายชื่อคิมยูคยอมแล้วล่ะ... "

       

       

       

       

       

       

      END

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      ยังๆ แถมให้อีกนิด

       

       

       

       

      'Kim KYUM in relationship with Mark Tuan

      5 minutes ago

       

       

      Like  แบมแบม2เอ, เพ่เดฟเมพขิงขิง และอีก 451 ถูกใจสิ่งนี้ Comments 35

       

      Comments :

       

      แบมแบม2เอ

      กูละหมั่นไส้!

      4 minutes ago

       

      พี่จินยองมีลูกแมวเหมียว

      อื้อหือ ไวจริงๆ

      4 minutes ago

       

      เพ่เดฟเมพขิงขิง

      ไม่นะน้องต้วนของเพ่เดฟฟฟฟ

      3 minutes ago

       

      หวังZAอิอิซ่า

      หวังอกหัก ไมต้วนทำกะเลาแบบเน้ อยากเป็นอมตะก็มิบอก อิ้______อิ้

      2 minutes ago

       

       

      เยอึนวันเดอร์วูเมน

      โถ่น้องยูคคคคค T___T

      2 minutes ago

       

      ซอนมีหมี่มี่มี๊มี๋

      โห …. ฉันยังไม่ทันจีบ ไอ้ต้วนก็คาบไปแดร่กซะแล้ว แหม่….

      2 minutes ago

       

      น้องยองแจอยากเป็นแมวเหมียว

      ไอยูคมันเล่นของสูงด้วยเหวยยยยยยย

      Just Now

       

      Mark Tuan

      <3

      Just now

       

      Kim KYUM

      ily @Mark Tuan
      Just now

       

      แบมแบม2เอ

      กูจะอ้วก …..

       Just now

       

       

       

       

       END


      จบแล้ว จบจริงๆ 5555555555555555
      ถือว่าฉลองวันเกิดน้องยูคได้ม้ะ?



      HBD to Kim Yugyeom ของพิมัคคึ 
      ชรู้บบบบบบบบบบ

      @SQWEEZ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×